Fascia, flats en vrijheid: waarom leven in achterstandswijken je systeem stilletjes steeds meer buigt (maar niet hoeft te breken!)
- Regnuel
- 22 aug
- 4 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 27 aug
In het Engels noemen ze het ‘the projects’. Dat is precies wat het is en hoe het voelt: een project. Een experiment. Als een labrat tussen beton, junkfood en een overload aan artificiële straling. Het is allesbehalve menselijk.
Ik groeide op in de Bijlmer. In een flat. Hoog boven de aarde, tussen honderden anderen. Veel grijs, weinig ruimte, nauwelijks stilte. Ik woonde er 25 jaar. En al die tijd voelde mijn lichaam wat mijn hoofd nog niet kon verwoorden: dít is geen natuurlijke manier van leven. Dit is overleven. Ontkoppeld. Ontworteld. En pas toen ik begon te leren over fascia, energie en gronding, viel heel veel op z’n plek.
Wat is fascia en waarom doet het ertoe? Fascia is het bindweefselnetwerk in je lichaam. Het verbindt letterlijk alles met elkaar: spieren, organen, zenuwen, bloedvaten, je hele fysieke zijn. Maar fascia is meer dan fysiek. Het is ook je energetisch geheugen. Het vangt emoties, stress, omgevingsprikkels en trauma’s op. En het slaat ze op als je ze niet kunt ontladen.
Leven zonder gronding is leven zonder richting
Wonen in flats, hoog boven de aarde, zonder natuur of rust in je omgeving… betekent leven zonder aarding. Je systeem blijft hangen in overlevingsstand en dat kan zich uiten in de volgende dingen die ik ook steeds in mijn omgeving zag terugkomen:
onrustig zenuwstelsel;
oppervlakkige ademhaling;
chronisch gespannen fascia;
mist in je hoofd, onverklaarbare vermoeidheid.
Je kunt letterlijk niet voelen waar jij eindigt en waar de wereld begint. En dat leidt tot een nog groter gevolg, waar ik eerlijk over wil zijn:
De wereld wordt bewust klein gehouden en jij met haar Wat ik heb meegemaakt en velen met mij (en nog meer nu nog steeds meemaken), is dit:
Je groeit op in een omgeving waar overleven de norm is en vanuit die staat worden keuzes gemaakt. Niet vanuit vrijheid of eigen wil, maar vanuit noodzaak.
Je gaat studeren en/of werken waar je eigenlijk nooit zou willen werken, niet omdat het past bij jouw ziel, maar omdat je ‘moet’. Omdat je anders je huur niet kunt betalen of je gezin niet kunt voeden.
De wereld wordt klein gehouden. Dromen raken op de achtergrond. Creativiteit droogt op. Zelfkennis blijft uit. En zelfs al voel je dat er íets niet klopt, dan nog denk je: “Misschien ligt het aan mij.” Maar het ligt niet aan jou. Het ligt aan een systeem dat ontkoppeling als standaard installeert.
Achterstand zit niet in afkomst, het zit in het veld.
Ik wil het hardop zeggen: de term ‘achterstandswijk’ zegt niets over de mensen en alles over de omstandigheden waarin ze geplaatst zijn.
Want het gaat niet alleen om geld. Het gaat om:
ontbrekende rust;
gebrek aan natuur;
overprikkeling;
‘eten’ dat vult, maar niet voedt;
sociale druk, onveiligheid, stress.
Dit alles zorgt ervoor dat mensen nooit écht tot zichzelf komen. En dat is de échte achterstand: het missen van de mogelijkheid om jezelf te ontdekken: fysiek, mentaal, emotioneel, spiritueel.
Het lichaam als opslagplek voor ruis
Als je leeft in constante stress, dan bouw je dat op in je lichaam. Je fascia wordt stijf, je adem kort, je zenuwstelsel overbelast. En als je gevoelig bent, dan draag je ook de energie van anderen met je mee. Je wordt een opslagplek van emoties, patronen, verwachtingen en dat alles van buitenaf.
Dat is waarom mensen letterlijk ziek worden in zulke omgevingen. Hun systeem raakt vervuild, maar niemand leert ze hoe je weer kunt schoon worden.
Dankbaar en eerlijk tegelijk
Ik wil ook dit zeggen: ik ben misschien gedeeltelijk verbitterd, maar ik heb ook veel geleerd. Ik heb discipline ontwikkeld. Veerkracht. Bewustzijn. En ik ben dankbaar voor de lessen. Echt.
Maar dat betekent niet dat ik moet zwijgen. Dankbaarheid en waarheid kunnen naast elkaar bestaan. Juist doordat ik het heb meegemaakt, kan ik zeggen:
Dit mag niet genormaliseerd worden. Dit moet benoemd worden.
Gronding is geen luxe. Het is een mensenrecht Gronding betekent terugzakken in jezelf. Voelen wat van jou is en wat niet. Zeker weten: ik ben hier, ik ben veilig, ik mag zijn.
Zonder gronding:
kun je je emoties niet ontladen;
kun je jezelf niet goed voelen;
blijf je in de overleefstand;
neem je makkelijker ruis over van anderen.
Daarom is toegang tot het juiste klimaat dat aansluit op jouw kern, natuur, stilte, gezonde voeding en energetisch bewustzijn geen luxe. Het is een basisvoorwaarde voor welzijn. Voor vrijheid. Voor bewustzijn.
Van flat naar vrijheid Mijn weg terug naar mezelf begon met:
zuiver eten (alkaline, plantaardig, wildplukken in de nabije omgeving);
vasten en reinigen;
mijn fascia losmaken en mijn energie terughalen;
mijn levensritme vertragen (heel lastig in dit systeem!);
mijn waarheid uitspreken, ook als dat ongemakkelijk is.
En nu wil ik anderen motiveren om hetzelfde te doen mits deze boodschap resoneert, want het is nooit te laat om terug te keren naar jezelf.
Tot slot Als jij dit herkent:
het gevoel dat je eigenlijk nooit echt hebt kunnen landen;
dat je constant aanstaat;
dat je werkt om te overleven, niet om te leven.
Dan wil ik zeggen:
Het ligt niet aan jou. Je lichaam weet dat dit niet klopt. Je ziel herinnert zich hoe het wél hoort te voelen en dat is geen luxe. Dat is je geboorterecht.
Aan mensen die eruitzien zoals ik
Ik wil ook iets zeggen tegen jou als jij, net als ik, een donkere huid hebt. Als je bent opgegroeid in een wijk als de mijne. In omstandigheden die je nooit zelf gekozen hebt. Als jij het gevoel hebt dat je altijd al een paar stappen achterstond, zonder dat je ooit echt wist waarom.
Het is oké als het een bewuste keuze van je is (geweest) om ver van je kern te leven.
Om je aan te passen, om te overleven, om erbij te horen, om door te gaan. Maar als het geen bewuste keuze was: als je simpelweg bent geboren in een veld dat je nooit heeft gespiegeld wie je werkelijk bent, dan wil ik dit tegen je zeggen:
Dagelijks zonlicht ☀️;
Een overvloed aan natuur 🌱;
Vers, onbewerkt voedsel 🥬;
Schone lucht en water 💧;
Weinig artificiële straling 📵.
-dát is geen luxe. Dat is jouw geboorterecht.
Je systeem, jouw lichaam, jouw energieveld… alles in jou verlangt daar diep naar.
En het is de omgekeerde wereld dat we massaal zwoegen in betonnen artificiële realiteiten
om vakantie te kunnen vieren en “leven” in wat eigenlijk de natuurlijke standaard zou moeten zijn. Dus nee, je bent niet zwak. Je bent niet gek. En je bent al helemaal niet ondankbaar als je dit doorziet.
Je bent aan het wakkerschudden wat generaties lang onderdrukt is:
het besef dat jij hier op aarde bent om te floreren, niet om te overleven.




Opmerkingen